بررسی و مقایسه ویژگی های خواندن دانش آموزان شنوا و کم شنوای شدید پایه پنجم ابتدایی شهر تهران

از آنجا که زبان نوشتاری مبتنی بر زبان گفتاری می باشد، احتمال می رود آسیب شنیداری علاوه بر زبان بیانی باعث تاخیر و نقایصی در زبان نوشتاری و مهارتهای خواندن نیز بشود. جهت پی بردن به مشکلات و نقایص خواندن کودکان با آسیب شنیداری، تدوین راهکارهای درمانی مناسب برای جبران این مشکلات و کمک به سیستم آموزشی این کودکان نیاز به انجام تحقیقات وسیع تری در این حیطه می باشد.بنابراین در این تحقیق تلاش شده است تا با استفاده از یک آزمون خواندن، مهارتهای خواندن دانش آموزان کم شنوای شدید و شنوا در پایه پنجم ابتدایی مقایسه شود. در این مطالعه مقطعی-مقایسه ای، 16 کودک کم شنوا با تمام شماری کل جامعه ی دانش آموزان کم شنوای شدید پایه ی پنجم (مدارس باغچه بان) و باتوجه به معیارهای ورود و خروج مطالعه انتخاب و با 16 کودک شنوا به عنوان گروه کنترل که براساس پایه تحصیلی با گروه نمونه همتاسازی شده بودند، مورد مقایسه قرار گرفتند. جهت انجام مقایسه مورد نظر از آزمون خواندن و نوشتن در دانش آموزان دبستانی(تهرانی 1380) استفاده شد و داده های حاصل با استفاده از آزمونهای آماری کولموگروف – اسمیرنوف و تی مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تحلیل داده ها نشان داد که کودکان کم شنوا در مهارتهای سرعت نامیدن(0/385 =p)، حافظه شنیداری- کلامی صدا(معکوس) (0/345=p)، حافظه بینایی- کلامی تصویر(1= p)، حذف واجی (0/817= p) و صحت خواندن ناکلمه (0/633= p) عملکرد مشابهی با کودکان گروه کنترل داشته اند ولی در مهارتهای دیگر عملکرد ضعیفتری نسبت به گروه کنترل داشته اند. به نظر می رسد که پردازش شنیداری در همه مهارتهای پیش نیاز و تکمیلی خواندن نقش کلیدی دارد و کودکان کم شنوا در تکالیفی که به پردازشهای بینایی نیاز دارند و وابستگی کمتری به مهارتهای زبانی دارند عملکرد مشابهی با کودکان شنوا دارند ولی در تکالیف مبتنی بر پردازشهای شنیداری و زبانی عملکرد ضعیفتری دارند.